Wat een bewegelijk jaar met veel rare wendingen zowel positief als soms wat minder positief. Mijn proces van werken was in vele zichten heel anders door het soort medium wat ik gekozen heb voor mijn werk namelijk een installatie. Het was veel hoofdwerk/denk werk en regel werk. En ook iets nieuws: dingen uitbesteden want helaas ben ik niet even kundig in alles wat ik eigenlijk wel nodig had voor mijn werk. Ik kan niet echt programmeren en ik ben ook niet zo goed in naaien. Gelukkig ken ik mensen die dat wel kunnen en die helpen mij enorm. Samen leer je veel en kom je ook weer op nieuwe idee en oplossingen! Uit eindelijk had ik een heel team om mij heen en leek ik soms wel een klein bedrijfje.
Wat ik erg prettig vond dit jaar is dat ik enorm mijn eigen gang kon gaan en mijn eigen draai aan veel kon geven. Zowel welke dagen ik aan mijn werk ging werken of de manier waarop. Dit gaf mij veel inspiratie en mogelijkheden soms wel te veel en vond ik het moeilijk om keuzes te maken.
Door mijn manier van werken kwamen er ook wel veel risico's want ja je ziet je werk pas op het aller laaste moment samen komen en wat als het dan niet word zoals je in gedachten had of bedoelt had. Dat is nog steeds iets wat mij veel zenuwen geeft. Daarnaast heb ik een best wel gevoelig onderwerp zowel voor mijzelf (waar in ik mijzelf enorm blood geef) maar ook voor andere. Ik ben heel benieuw hoe mensen hier op gaan reageren. Ik hoop dat het ergens enigszins positieve verandering in het denken over het onderwerp bij andere mensen geeft.
Met een beetje pijn in mijn hart maar ook veel zin ga ik het beeldende gedeelte van de opleiding (als het goed gaat) nu afronden. Ik ga de werkplaatsen missen en de praktijklessen. Het is toch een stok achter de deur geweest in het drukke dagelijks leven om toch werk te blijven maken. En hiervoor moet ik als ik werk wil blijven maken (wat wel de bedoeling is ) een andere manier voor vinden. Ik ben volgend jaar nog wel op school maar alleen voor theoretische vakken(scriptie) en stage. Dus dat is toch anders. Ik hoop voor mijzelf dat ik een goede manier vind om de balans van het les geven en het zelf maken van werk kan vinden. En niet mij laat meesleuren in het leven van(normaal) werk. Dus een ding die ik mezelf wil meegeven is blijf maken en blijf je inspireren door kunst. Ga kunst kijken zoek het om, en ga er zelf tussen zitten. Hopelijk vind ik dan mijn weg.
Proces
Na de groen licht beoordelingen ben ik druk bezig geweest met het verder realiseer van mijn installatie. Ik ben over uitstraling na gaan denken en keuzes gaan maken. Namelijk ziekenhuis/ggd/doker/ sfeer witte tent, alles wit met kleine details Ik ben na gaan denken over de grote en de indeling van de kamers. Het ritme en de flow hoe je door de kamers moet lopen etc etc. Omdat ik mijn werk niet van te voren kan maken maar het te plekken een week voor samen komt, eist het veel organisatie en denkwerk maar ook stress. Ik ben gewent om mijn werk zien te groeien naar mate ik er mee bezig was, nu zag ik op de app na niet veel groeien en dat maakt het voor mij dat ik mij heel onzeker voel. Pas als alles bij elkaar kom zal ik er achter komen of alles wat in mijn hoofd zat ook zo er uit is gekomen in mijn installatie.
De tent: Ik ben na gaan denken en gaan regelen over de soort tent wat uiteindelijk en harmonica tent is geworden omdat dit makkelijk op te zetten is maar ook omdat er makkelijk extra flappen om de kamers te maken/ onder te verdelen bevestigd kunnen worden aan het plafond(zie foto's). De tent is 3 bij 6 meter en verstelbaar in hoogte. De zijkanten zijn inristbaar en kunnen dicht gemaakt worden. Ik wil namelijk echt een afgesloten ruimte. Ik heb ook nog restant inritsbaaren wanden er bij gekocht die eigenlijk weg gingen om die te vermaken voor de kamertjes helaas waren de witten kleuren verschillend en ze waren niet overal even Schoon te krijgen. Hier zat ik eerst heel erg over in, maar later na een goed gesprek met Helmut minder. In een ziekenhuis of dokters praktijk lijkt alles op het eerste oog misschien cleanisch maar als je verder gaat kijken zie je dat er van alles vaak mankeer of niet schoon is of hier en daar een gaatje.
De app: Na mijn vorige ontwerp heb ik nog verschillende ontwerpen gemaakt wat je hieronder in de foto's kunt vinden. Uiteindelijk heb gekozen voor het huidige ontwerp wat nog even verrassing blijft. Ik vond dit ontwerp het beste passen bij de sfeer, en met het concept tijd maar ook gemoedstoestand te maken had. De kleuren leiden nog steeds af van het eerste idee stoplicht wat ik toch wel mooi vind dat dit nog terug komt voor mijzelf en mijn eigen idee. Daarna ben ik bezig geweest met transities, een hamburger menu ja en nee. Hoe gaan de overgangen, wat krijg je te zien. Wat voor vragen en teksten komen er in te staan. Terwijl mijn stiefvader de website ging bouwen deed ik de vormgeving en inhoud. Samen hebben we velen avonden en middagen gezeten om te brainstormen over elk klein detail. Het was een erg fijn proces omdat hij van het begin van mijn project er ook al in zat en precies weet wat ik met bepaalde dingen wil doen/ bereiken of bedoel. Hieronder zie je 2 foto's van het proces uit kiezen met knoppen en antwoorden op vragen.
De inrichting: De inrichting veranderde steeds, eerst van veel attributen naar steeds minder attributen die subtiel zijn maar toch opvallen of net gek zijn. Zelf heb ik nu een aantal dingen bedacht zoals, stoeltjes die niet uitklappen in de wachtkamer terwijl er staat neem plaats. Of hoopjes medicatie die in een hoekje liggen. Elke kamer heeft ook zijn eigen thema, zo heb je eerst de wachtkamer, dan de intake kamer, dan de behandelkamer en je eindigt met de evaluatie kamer. De aankleding zal hier op aansluiten maar staat nu nog niet vast. In de evaluatie kamer houd ik het waarschijnlijk helemaal wit, omdat ik de evaluatiekamer "evaluatie"de reinheid achtig wil laten uitstralen en het niet te veel wil laten beïnvloeden door attributen neer te zetten. Voor de rest is het nog kijken hoe alles exact word aan de hand van neerzetten en dingen uitproberen.
De ruimte: Naar mate het jaar verder liep kregen we al snel door dat ik een grote ruimte nodig had. De ruimtes die werden vrij op tijd verdeel waardoor ik al snel wist dat ik het atrium had. Een goed plek voor mijn werk al zeg ik het zelf. Het mooie aan de plek vind ik dat het centraal staat en dat het van veraf al te zien is. Precies wat ook bij de sfeer van mijn werk past (denk hierbij aan de GGD tenten van corona die je al in de verte wit en groot ziet staan). Na de ruimten meerder male opgemeten en geïnspecteerd te hebben ben ik mijn tent en de ruimtes gaan uit tapen. Wat past nu het best hier? Er waren twee opties schuin of recht tegen de trappen aan. Waar wel goed op gelet moet worden is de grote schermen, ga ik die gebruiken en zo ja hoe? Hiervoor wat het ook belangrijk hoe ik de tent ga plaatsen. Ik ga voor de rechte optie opdat ik dat he best vind passen bij het thema en met dat alles Trak en recht moet lijken in de sfeer. Van de week ga ik zien hoe de tent effect heeft op de ruimte en op de schermen. Ook moet ik nog kijken wat voor soort licht er het best bij past. Ga ik voor normaal licht aan of maak ik gebruik van allen de schermlichten. Er was helaas voor mij geen optie om extra lampen uit de uitleen te halen omdat Brain die voor andere projecten wilde gebruiken.
Andere werken: Op het laatste moment heb ik toch nog een laatste bloedbeeld gemaakt met mijn bloed met andere medicatie daarin. Dit resultaat was iets minder mooi dan de eerste omdat hij scheef is gegaan, het buisje kleiner was en omdat ik het in 2 keer heb gegoten inplaats van 3 keer. Hierdoor is hij waarschijnlijk in het proces toch iets te heet geworden en deels gaan smelten/wit geworden/gaan stollen. Toch gaat ik waarschijnlijk wel deze twee beelden gebruiken en het voor de tent op 2 pilaren zetten als een soort binnenkomst pilaren naast de ingang (denk aan binnenkomst leeuwen beelden) en gaan ik kijken of dat bij elkaar past als het er staat of dat ik het toch weg laat. Maar ik ben wel blij dat ik nu wel de optie heb om het neer te zetten ookal was het last minuut. Het zelfde geld voor het schilderij die heb ik ook voor de zekerheid maar ik weet nog niet of ik het ga neerzetten.
Overig: Ja dan word het serieus als je foto's van je werk moet maken en foto's voor jezelf bij de catalogus. Ik zat samen met Suze en Isis in het groepje catalogus en hebben hier en daar mee gedacht over titels, manieren van fotograferen etc. Hier onder zie je de foto die niet gebruikt is in de catalogus! Want de rest zie je later.
Nog veel uit te zoeken in de laatste dagen en te proberen maar ik hoop echt dat het zo word als ik in gedachte heb en gepland heb. Een beetje anders is ook prima zolang het maar de sfeer overbrengt dan ben ik blij. Ps. ik had nog meer foto's maar mijn weebly zegt na 4 jaar blog ho stop ik zet vol. Daarom heb ik van alles wat de belangrijkste (denk ik ) gepakt.
Inspiratie bronnen en mijn proces daarop
Ik heb het afgelopen jaar met de meeste dank aan de Biennale van Venetië heel veel inspiratie opgedaan. Ik heb wel vaker installaties gezien maar nog nooit op zulk grote schaal en zodanig tot in de puntjes uitgewerkt. Dit deed mij nog meer aan het denken zetten over mijn eigen eind werk en installatie en hoe ik bepaalde dingen ga /wil afwerken. Een aantal werken die mij erg inspireerden heb ik met foto's hier onder neer gezet. Ook ga ik er een paar nu benoemen bij de foto's.
Denemarken- We walked the Earth 2022 Een installatie waarin je in een hyperrealistische wereld komt. het hele gebouw van binnen en alles daarom heen staat in dienst van het kunstwerk. Het kunstwerk zie, hoor ruik je. Naast dat het indrukken wekkend was omdat de beelden hyper realistisch waren en een heftig iets werd afgebeeld werd het versterkt door de geur, de vieze vloer en muren, de licht inval. Echt alles was prefect op zijn plaats.
Paula rego Wat mij aan Paula inspireerde waren de heftige verhalen vol met taboe die ze op confronterende, en enge manier in je gezicht duwde. Zelf heb ik het ook over onderwerpen waar nog veelal een taboe overhangt en daarom sprak het mij ook zo aan. De kamer waarin het tentoongesteld werd was donker met enkele spotlights wat het ook nog meer versterkte. Haar wisselende werken zowel beelden als schilderijen gaven mij echt kippenvel.
Aneta Grzeszykowska-Mama Ik heb niet heel vaak dat een foto serie mij enorm ontroert, ik kan een foto serie wel heel mooi vinden of interessant, maar dat ik er ontroert van raak gebeurt veel minder vaak bij mij. Dat deed deze foto serie wel bij mij het ontroerde me de manier van het vast leggen van haar eigen dochter samen met een pop die op haarzelf leek maakte het luguber maar ook heel teder. Het heeft niet veel te maken met mijn werk maar het is wel een eye opener geweest voor mijzelf, en denk ik ook wel voor mijn proces. Ik heb de tederheid of het gevoelige wel in mijn achterhoofd gehouden toen ik de vragen die in de app staan ging maken. Want hoe kun je iets zowel confronterend als niet te heftig in your face maken. Ik weet niet zo goed hoe ik het moet uitleggen maar dit werk speelde wel een rol bij het proces in mijn eigen werk.
Delay Morelos- Earthly paradise Bij dit werk kreeg ik echt kippenvel hoe kan zo iets simpels als aarde ( en nog wel wat meer dingen zaten er in maar dat laten we even voor nu terzijde) zo veel indruk maken. De geur, de koelte van de aarde en het hele geheel klopte gewoon. Door dit soort werken ging ik heel erg na denken wil ik niet ook toch nog geur toevoegen. Want ja in een ziekenhuis of dokterspraktijk heb je ook altijd een bepaalde geur hangen. Uiteindelijk heb ik er voor gekozen om dit niet te gebruiken al element omdat ik vind dat er al heel veel elementen zijn in mijn werk en daarnaast heb je niet echt een specifieke geur vind ik voor de GGZ zelf, ziekenhuis en dokters wel maar gezondheid zorg koppel ik minder aan een geur. Ik ben zelf wel een enorm geuren mensen en reageer heel sterk op geuren. Misschien dat ik later in een van mijn toekomstige werken dat toch eens moet gaan proberen om toe te voegen.
Candice lin Deze werken hadden ook te maken met (alternatieve) medicatie en rare materialen zoals rottende dingen zijde wormen etc. Daarnaast waren er grote keramiek beelden die als medicijnkasten diende. Deze was natuurlijk voor mij interessant vanwege de medicatie en rare materialen, aangezien ik deze twee element ook zelf vaak gebruik in mijn werk.
Mire Lee Een kenetisch werk wat mij deed denken aan popende organen met bloed (het was rood klei water) maar lekker luguber en afstoot gevend voor de meeste kijkers, dan vind ik het meestal heerlijk.
Italy- History of Night an Destiny of Comets Ook een installatie Maar dan in een intens grote ruimte met meerdere kamers. Ook net als Denemarken totaal in dienst van de ervaring en het kunstwerk. Je liep daar lege ruimtes wat gesuggereerd werd als vroegere fabrieken die druk en vol in bedrijf waren. De geur de belichting, de plaatsing van het pand die toevallig ook bij een soort dok/aanmeer bedrijfterein/ stijger lag alles kwam wel overeen. Het Jammere was dat als het druk was, het effect van het werk minder werd omdat dan het verlate gevoel er niet meer was door de mensen. Ze deden wel gedoseerd mensen naar binnen laten in een rij maar als nog was dit moeilijk tegen te houden dat er mensen toch samen komen of langzamer doorheen gaan waardoor het drukker word. Dit deed mij stilstaan aan hoe ik het ga doen met mijn tent installatie. Hoeveel mensen laat ik mijn werk binnen treden tegelijker tijd? Wanner word het te druk of is die drukte juist goed in mijn werk omdat het dan juist extra frustratie weer oplevert en het dus het effect vergroot.
Er zitten nog meer foto's tussen maar ik ga ze niet allemaal zodanig belichten als hierboven, deze werken waren voor mij ook interessant vanwege de totale aankleding en de sfeer die goed overkwam. Of het had te maken met ongeveer het zelfde onderwerp.
Verder heb ik van een aantal leraren inspiratie gekregen op de volgende kunstenaar of werken:
Martijn Engelbrecht Toen mijn ontwerp proces verder ging voor de app liep ik tegen een aantal dingen aan, namelijk ik heb zelf vroeger een media vormgeving opleiding gedaan maar ik bleef nogal in die stijl van toen (en dus ouderwets) hangen. Mijn vraag hoe kan ik dit verbeteren en wat is tegenwoordig "in" in design land. Maar ook hoe kan het totaal anders of hoe kun je er mee spelen. Toen kreeg ik deze tip over deze kunstenaar en maker die veel bezig is met digitale vormgeving . Ik keek bij zijn sites hoe de overgangen gingen, de details op de knoppen en bij de teksten. De kleuren die hij gebruikte etc.
Karen- Blast theory Een online coach die je 24/7 kan raadplegen op een app wat eerst professioneel start en later steeds persoonlijker en onprofessionelere wordt. Aan de hand van jouw antwoorden word er een op maat gemaakten adviezen gegeven en veranderd de app. Maar eigenlijk is het een performance/ interactief kunstwerk van een groep kunstenaars. De groep gaat in op sociaal politieke aspecten van de technologie. Waar ligt de grens op wat er kan in de digitale wereld, en wanneer word die geschonden? Wat begint als een onschuldige app met een live online coach veranderd in een paranoïde ervaring waarin je continu karen (de coach) moet bellen en haar antwoorden berichten anders word ze verdrietig of boos. Steeds meer gaat ze over persoonlijke grenzen en je krijgt zelfs het idee dat ze je bespioneerd. Deze manier van kunst maken door middel van een gevoel, een sfeer en een idee over een onderwerp is ook heel erg waar ik mee bezig ben. Deze groep heeft zowel het digitale aspect wat ik ook heb als deels het zelfde onderwerp (life coach, ggz gaat allebei om geestlijk welzijn). De grootsheid waarmee het project opgezet is vind ik ontzettend tof en zo eigenlijk op een bepaalde manier ook gedaan worden met mijn kunstwerk. Ik heb zelf ook een app en een eigen site waar alles op gebeurt. Allen ik heb niet het grote reclame er om heen om het nog absurder te maken. Het is een interessante manier om te zien hoe deze groep zo een medium en heeft gebruikt en gevormd tot totaal iets nieuws.
Marie Boneschansker- Bloos Bloos is een audio performance die kwa onderwerp heel anders is dan mijn onderwerp en kwa werk ook wel maar het gaat wel over een taboe aan de kaak stellen. Ik werd op dit werk gewezen om te kijken hoe geluid iets kan toevoegen aan een ervaring en omdat dit ook een vorm zou kunnen zijn om een taboe aan te kaart te stellen in een kusntwerk. Op een gegeven moment heb ik erg lopen twijfelen of ik geluid of geur ook wilde toevoegen aan mijn werk. Bloos is een werk waarin je in een bed gaat liggen en een koptelefoon op gaat doen waarin je allemaal verhalen hoort over vrouwen die praten over intimiteit en sensualiteit. Er gebeurt dus iets, op 1 plek een ruimte waarin je zelf een gevoel of een ervaring mee krijgt. Maar ook luistert naar de verhalen en ervaringen van andere vrouwen. Zelf zou ik het heel mooi vinden om een soort troost lied ergens in de hoek van mijn installatie te zetten voor als mensen troost willen zoeken in het proces, als een soort extra toevoeging of ervaring. Maar ik twijfel nog er of het er wel bij pas om anders mans werk (het liedje wat door iemand anders is geschreven) niet afgaat leiden van mijn werk. En dat daar meer aandacht naar toe kan verdwijnen ofzo? Het voelt dan niet echt van mij. Terwijl ik wel echt een liedje heb gevonden die voor die ik er heel erg goed vind bij passen en de sfeer pakt. Zelf ben ik niet zo kundig met muziek maken en had ik dit misschien ook wel te laat bedacht om nog echt er zelf iets voor te maken zodat alles in mijn werk wel van mezelf is. Ik ga de aankomende week kijken als de tent staat wat goed werkt of niet goed werk.
Proces
Na veel nadenken, feedback verwerken wat ik kreeg op de presentatie en gesprekken voeren met mensen om mij heen. Ben ik afgetapt van een het idee met de houten kamers. Dit omdat het kwa kosten maar ook kwa wat ik zelf kan en de mogelijkheden toch erg moeilijk gaat worden om te realiseren. Daarom heb ik mij verdiept in hoe ik mijn idee nu verder ga maken en met welke middelen. Hierbij kwam ik op het idee (misschien huurbaar?) om een tent te gebruiken (van die plastic "party" tent maar dan in wit die ze ook in GGD of wat je nu veel ziet bij priklocaties maar dan inzet klein) en hierin zelf compartimenten in te bouwen. Daarnaast ben ik van het traditioneel stoplicht idee af en wil ik een app gaan maken voor op je telefoon die je door de kamers in de tent heen leid. In deze heb zullen wel weer de kleuren van stoplichten verwerkt zijn. Hieronder zie je wat ontwikkelingen en ideeën geschetst
Proces
Momenteel ben ik bezig met linosnede van stoplichten, hier maak ik proefdrukken van en uiteindelijk een groot schilderij met ook wachtkamer kaartjes. Daarnaast heb ik weer bloed geprikt en voor een tweede beeld bloed en epoxy. Dit was nogal een gedoe dit keer omdat er ik eerst geen toestemming kreeg bij het salt. En toen ik uiteindelijk geregeld had bij mijn eigen huisart ging er van alles mis met buisjes in naalden. Ik ben in totaal 10 keer geprikt voor 1 vol en 2 half volle buisjes. Ook ben ik conceptueel meer bezig geweest met mijn installatie idee. Nu is het een idee om een kleine kamer te maken met vier doorgangen die steeds je in een cirkel leiden. Hiervan ga ik nog een maquette maken.
Feedback die ik gekregen heb:Speel met wat het psygologisch doet met je zo’n wachtrij, denk ook aan onverwachte dingen (zoals afzegging afspraak, doorverwijzingen etc.) mischien iets met geur? Wat doethetalsanderemenseninderuimteenhoedezemensenzicht met elkaar verhouden? Waarom is de ne eerder aan de beurt dan de andere?
Inspiratie bronnen
Damien Hirst
Hirst’s life-long investigation into our almost-spiritual relationship with the rigours of science and the pharmaceutical industry. He explains: “Pills are a brilliant little form, better than any minimalist art. They’re all designed to make you buy them… they come out of flowers, plants, things from the ground, and they make you feel good, you know, to just have a pill, to feel beauty. Medicine Cabinets •13 medicijnen kastjes •Verschillende namen zoals: Sinner,holiday, no feelings
The works explore the distinction between life and death, myth and medicine. Hirst notes: “You take a medicine cabinet and you present it to people and it’s just totally believable. I mean a lot of the stuff is about belief, I think, and the ‘Medicine Cabinets’ are just totally believable.”
Pedro Reyes (Sanatorium) SANATORIUM is een tijdelijke kliniek die korte, onverwachte therapieën biedt. De enige manier om dit project te ervaren is door u aan te melden als patiënt. zie hieronder links naar video's van het werk https://www.youtube.com/watch?v=uZfZw9BFlzs
Na 3 of meer weken ontzettend ziek te zijn geweest (echt een vliegende start van het jaar) ga ik nu wellis waar deels vertraagd beginnen aan mijn laatste jaar beeldend op de Breitner Academie. Het thema waar ik dit jaar mij bezig mee ga houden is het zelfde als vorig jaar. Kunst en de psyche (psychiatrische wereld)/en mijn weg door deze wereld. Vorig jaar heb ik letterlijk en figuurlijk mijn bloed! (zweet en tranen) in mijn werk gestopt. En ben ik bezig geweest met een heel persoonlijk beeld te scheppen in mijn werken. Dit deed ik doormiddel van 2D en 3D werken. Medicatie was de leidraad en alles stond in het teken van medicatie. Het was terwijl ik het kunstwerk maakte ook met mijn privé leven veel mee bezig was en alles stond in de ban van dit onderwerp. Ik heb nu nog zoveel ideeën en inspiratie om hier op door te gaan. Of dit nu specifiek alleen over medicatie gaat in de psychiatrische wereld of dat het bredere word, of het bij 2D en 3D blijft of ik ook nog andere disciplines er bij gaat pakken dat ligt nu nog open. Wel heb ik een idee in mijn hoofd met een installatie maar of dit werkelijk kan worden moet inverband met de complexiteit nog bekeken worden.
De eerste paar weken wil ik mij dus focussen op (nog meer) inspiratie opdoen, onderzoeken en kijken naar de ideeen die ik al heb liggen. Daarnaast wil beginnen met kleine schetsen maar ook activerend gaan werken, hier bedoel ik mee dat ik eerst wat kleinere werken ga maken (zal waarschijnlijk 2D zijn) om weer even in het maak proces te komen.
Eerste inspiratie bron is de fotograaf Gabriele Galimberti met zijn serie Home Pharma. In deze foto serie fotografeert hij bij verschillende mensen thuis in verschillende landen hun voorraad aan medicatie. Hij onderzoek de relatie tussen mens en medicatie in zijn series.